Φαινομενικά αίτια της σμηνουργία

Εποχή της σμηνουργίας και και φυσικοί νόμοι που τη διέπουν

Η εποχή της φυσικής σμηνουργίας δεν είναι καθορισμένη και ποικίλλει ανάλογα με την περιοχή. Συνήθως συμπίπτει με την πλήρη ανάπτυξη του μελισσιού και, κατά συνέπεια, στα μεν θερμά κλίματα είναι πρώιμη, στα δε ψυχρά όψιμη.

                                                Φαινομενικά αίτια της σμηνουργίας

Αν και δεν γνωρίζουμε ακριβώς ποιοι είναι οι νόμοι που διέπουν τη σμηνουργία,μπορούμε να μελετήσουμε και να βρούμε τουλάχιστον τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτή διενεργείτε. Οι μέχρι σήμερα παρατηρήσεις των φυσιοδιφών και των μελισσοκόμων, όπως και των πειραματικών σταθμών, απέδειξαν ότι υπάρχουν διάφορες τέτοιες συνθήκες, μια ή περισσότερες από τις οποίες προκαλούν τη σμηνουργία. Τις συνθήκες αυτές,που θεωρούνται αιτίες αυτού του φαινομένου, θα εξετάσουμε τώρα σε έκταση.

Η μελέτη τους θα μας καθοδηγήσει σχετικά με το πως πρέπει να χειριζόμαστε τις κυψέλες μας πριν και κατά τη διάρκεια της εποχής της σμηνουργίας, ώστε κρατώντας τη σμηνουργία σε ύφεση, να αναγκάσουμε το μελίσσι να στρέψει την προσοχή και την δραστηριότητα του στην αποταμίευση μελιού.

Οι συνθήκες λοιπόν υπό τις οποίες διενεργείται η σμηνουργία και οι οποίες θεωρούνται οι κυριότερες αιτίες της, είναι οι εξής:

1)      Πληθωρισμός, δηλαδή υπερβολική αύξηση του πληθυσμού της κυψέλης.

2)      Μικρή κυψέλη ή έλλειψη επαρκούς χώρου για την ανάπτυξη του γόνου.

3)      Έλλειψη επαρκούς χώρου για την αποταμίευση του μελιού, κατά την διάρκεια ισχυρής ανθοφορίας.

4)      Κληρονομικότητα

5)      Ύπαρξη μεγάλου αριθμού νεαρών μελισσών και η παρουσία πολλών κηφήνων.

6)      Έλλειψη επαρκούς αερισμού.

7)      Υπερβολικός καύσωνας.

8)      Παρατεταμένη κακοκαιρία κατά τη διάρκεια της ισχυρής ανθοφορίας.

9)      Περίπτωση αντικατάστασης της βασίλισσας κατά την εποχή της ανθοφορίας.