Μέθοδος του Δόκτορα Μίλερ

Μέθοδος του Δόκτορα Μίλερ

Με τη μέθοδο αυτή μπορεί να γίνει σημαντικότερη αύξηση, αλλά με περισσότερο κόπο. Η επινόηση της οφείλεται στο σπουδαίο Αμερικανό μελισσοκόμο Δρα Μίλερ, ο οποίος την περιέγραψε στο βιβλίο του << Πενήντα χρόνια ανάμεσα στις μέλισσες >>. Με την μέθοδο αυτή πέτυχε να κάνει αύξηση από 9 αδύνατες κυψέλες σε 56, χωρίς τροφοδότηση, σε διάστημα 2 ½ μηνών, αλλά υπό πολύ ευνοϊκές συνθήκες ανθοφορίας.

Ιδού η μέθοδός του: Η εργασία αρχίζει την άνοιξη , όταν ο γόνος των αδυνάτων κυψελών φτάσει τα 5-6 πλαίσια. Εγκαίρως και πολύ πριν την εποχή αυτή, διαλέγουμε μια δυνατή κυψέλη με την καλύτερη μας βασίλισσα και την ετοιμάζουμε για την παραγωγή βασιλικών κελιών που προορίζονται για τις παραφυάδες, τις οποίες θα σχηματίσουμε. Όταν η δυνατή αυτή κυψέλη φτάσει τα 8-10 πλαίσια γόνου και οι αδύνατες τα 5-6 τότε προβαίνουμε ως εξής:

Σηκώνουμε τη βασιλοτρόφο κυψέλη από την βάση της και αντί αυτής τοποθετούμε μια κυψέλη με 10 χτισμένες κενές κηρήθρες. Βρίσκουμε τη βασίλισσα και την τοποθετούμε μέσα στην κενή κυψέλη, η οποία τώρα δέχεται όλο τον πληθυσμό που επιστρέφει  από τη βοσκή. Την κυψέλη αυτή θα ονομάζουμε από εδώ και πέρα Αρ. 1. Την κυψέλη που περιέχει όλο τον ορφανό γόνο την Αριθ. 1 κυψέλης την μεταφέρουμε με όλο της τον πληθυσμό στη θέση μιας άλλης δυνατής κυψέλης, για να προστεθεί σε αυτήν και όλος ο εργατικός πληθυσμός της τρίτης αυτής κυψέλης, την οποία πάλι μεταφέρουμε σε άλλη θέση. Την κυψέλη με τον ορφανό γόνο θα ονομάζουμε Αρ. 2.

Ανοίγουμε τότε όλες τις αδύνατες κυψέλες και παίρνουμε από καθεμιά από αυτές ένα ή περισσότερα πλαίσια γόνου, εάν και εφόσον έχουν περισσότερο γόνο από 5 πλαίσια. Τα πλαίσια που αφαιρούμε, αντικαθίστανται αμέσως με κενές κηρήθρες,κατά προτίμηση χτισμένες.

Στις αδύνατες δεν πρέπει να αφήνουμε λιγότερα από 4 πλαίσια γόνου,για να μην οπισθοδρομήσουν. Καθένα από τα πλαίσια αυτά του γόνου ελευθερώνεται από τις μέλισσες που το καλύπτουν, το καθένα μέσα στην κυψέλη του βεβαίως, και προσέχουμε πολύ να μην συμπεριλάβουμε μαζί και καμιά βασίλισσα. Όλο λοιπόν αυτόν τον ορφανό γόνο, που μαζεύουμε από τις αδύνατες κυψέλες, τον τοποθετούμε μέσα σε ένα κενό σώμα κυψέλης και τον δίνουμε ως δεύτερο πάτωμα στην κενή κυψέλη Αρ. 1, όπου βρίσκεται η εκλεκτή μας βασίλισσα με τον εργατικό πληθυσμό της.

Εξηγώ τώρα το λόγο των χειρισμών αυτών, οι οποίοι φαίνονται κάπως περίπλοκοι, χωρίς να είναι πράγματι έτσι:

Οι κυψέλες Αρ. 1 και 2, τις οποίες ετοιμάζουμε κατά τον παραπάνω τρόπο, παίζουν τον κύριο ρόλο σε όλο το διάστημα που γίνεται η εργασία αυτή. Η κυψέλη Αρ. 1 περιέχει πάντοτε την εκλεκτή μας βασίλισσα. Ο γόνος της κυψέλης αυτής θα αφαιρείται από αυτήν κάθε 8-9 ημέρες και θα μεταφέρεται (χωρίς την βασίλισσα) στην Αρ. 2. Ο γόνος αυτός περιέχει αβγά και σκουλήκια που προέρχονται από την εκλεκτή μας βασίλισσα. Η κυψέλη Αρ.2 η οποία δέχεται το γόνο αυτόν κάθε 8-9 μέρες, είναι ορφανή και δημιουργεί διαρκώς βασιλικά κελιά. Με τις κηρήθρες του γόνου της Αρ. 2, οι οποίες έχουν βασιλικά κελιά, σχηματίζουμε τις παραφυάδες κάθε 8-9 μέρες. Όλες οι αδύνατες κυψέλες δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να συνεισφέρουν γόνο, κάθε 8-9 μέρες, για την Αρ. 1. Εάν ο γόνος που μπορούν να δώσουν είναι περισσότερος από ότι χρειάζεται για τον εφοδιασμό της Αρ. 1, μεταχειριζόμαστε το περίσσευμα του γόνου αυτού για την ενδυνάμωση των παραφυάδων, κατά προτίμηση δε των πρώτων ή των πλέον δυνατών από αυτά.

Αφού περάσουν 8-9 μέρες από τότε που έγινε ο πρώτος χειρισμός, ανοίγουμε την Αρ. 2 και βρίσκουμε ότι έχει δημιουργήσει ωραία βασιλικά κελιά, ενώ όλα τα πλαίσια  έχουν γόνο κλειστό και γόνο εκκολαπτόμενο, κατάλληλο δηλαδή για το σχηματισμό παραφυάδων. Με το γόνο αυτό και με τον πληθυσμό που μπορούμε να σχηματίσουμε 3 ή 4 παραφυάδες. Καθεμία από τις παραφυάδες που σχηματίζονται πρέπει να έχει 1 ή 2 εκλεκτά βασιλικά κελιά. Όσα κελιά μας φαίνονται ασήμαντα ή ελαττωματικά τα καταστρέφουμε. Ο πληθυσμός που βρίσκεται πάνω στις κηρήθρες είναι μικρής ηλικίας ως επί το πλείστον και δεν επιστρέφει στην παλιά του θέση. Συνεπώς, η επιτυχία  των παραφυάδων εξασφαλίζεται.

Αφού σχηματίσουμε τις παραφυάδες με όλο το γόνο και τον πληθυσμό της Αρ. 2 πηγαίνουμε στην Αρ. 1 και επαναλαμβάνουμε την ίδια εργασία που κάναμε την πρώτη φορά, δηλαδή αφαιρούμε το γόνο και τον πληθυσμό της Αρ. 1  (χωρίς τη βασίλισσα) και τον μεταφέρουμε στη θέση της Αρ. 2 για να κάνει νέα βασιλικά κελιά. Μαζεύουμε γόνο (χωρίς τις μέλισσες) από τις αδύνατες κυψέλες και τον δίνουμε στην Αρ.1. Αυτή την ίδια εργασία επαναλαμβάνουμε συνεχώς κάθε 8-9 μέρες. Αυτή η μέθοδος μας δίνει άριστες παραφυάδες, η κάθε μια από τις οποίες περιέχει και μια εκλεκτή βασίλισσα. Η εκτέλεση της μεθόδου είναι πολύ ευκολότερη από την περιγραφή της, η οποία φαίνεται εκ πρώτης όψεως περίπλοκη.